Leyla Ulusu

LEYLA ULUSU

1973 yılında Sivas ili Divriği ilçesi Günbahçe köyünde doğdu. Annesi Emine, babası İbrahim’dir. Beş çocuktan dördüncüsüdür. Günbahçe köyü İlkokulunda okudu.

1990 yılında Ahmet Ulusu ile Ahmet Ulusu ile evlendi. 2001 yılından buyana Ankara’da yaşamını sürdürüyor. Biri kız biri erkek olmak üzere iki çocuk annesidir.

Çocuk denecek yaşlarında iken şiire ve halk müziğine ilgisi vardı. Ankara’ya gelince Mamak Toplum Merkezi ile Çağdaş Kadın ve Gençlik Vakfının düzenlediği tiyatro, koro ve beceri kurslarına katıldı. 20006 yılından buyana Kenan Şahbudak yönetimindeki Ozan-Der korosunda yer almakta ve aynı zamanda solist olarak da eğitimini devam ettirmektedir. Aynı zamanda Halk Ozanları Kültür Derneği yönetim kurulu üyesi ve Kadın Komisyonu Başkanı olarak görev yapıyor.

Halk Ozanları Kültür Derneğindeki ozanlarla iletişimi sonucu onlardan esinlenerek şiirlerini daha güçlü bir şekilde yazmaya başladı. Şiirlerinde kendisine ustalık yapan Kenan Şahbudak tarafından verilen “Canleyli” mahlasını kullanıyor.

Şiirleri Kültür Çağlayanı dergisinde yayınlandı.

Ölsem de Bir

Köyünde Kenger Toplarken

Bu kara bahtıma her gün ağlarım

Artık yansam da bir yanmasam da bir

Hayalinle gezer kendim eğlerim

Artık ölsem de bir ölmesem de bir

Yüreğine başka sevgi akmasın

Gözlerine başka gözler bakmasın

Her doğan gün hayalimi yıkmasın

Artık ölsem de bir ölmesem de bir

Gözlerimde hasret yaşları vardı

Gönlümü sevdanın ateşi sardı

Bu yüreğim bana hep seni sordu

Artık ölsem de bir ölmesem de bir

Canleyli’yim durup maziye daldı

Bir hevesle sevdim yâd eller aldı

Bizim kavuşmamız mahşere kaldı

Artık ölsem de bir ölmesem de bir

Hasanoğlan 20 Nisan 2014

28 Haziran 2013, Ankara

El Oldu

Diyarı gurbete savurdu felek

Gurbet vatan, vatan el oldu bana

Yakıp da kavuran hasreti silek

Gurbet vatan, vatan el oldu bana

Bir liman bulup ta sığınamadım

Bu dünyada kul da sayılamadım

Dostlarım vurdular ayılamadım

Gurbet vatan, vatan el oldu bana

Bacım kardeşim de olmuş el gibi

Oldum kervan geçmez taşlı yol gibi

Canleyli’yim gözüm yaşı sel gibi

Gurbet vatan, vatan el oldu bana.

25 Mart 2014, Ankara 

Benim Anam

Özledim gözlerim yoluna bakar

Burada yaşamak zor benim anam

Yüreğimi senin hasretin yakar

Yakıp da kavurur kor benim anam

Neler geldi garip yavrun başına

Hasret kaldı toprağına taşına

Kimse bakmaz oldu gözüm yaşına

Sel oldu akıyor gör benim anam

Senin kadar kimse sevmez bilirim

Fırsat olsa hep yanında kalırım

Canleyli’nim ben yoluna ölürüm

Pamuk yüreğine sar benim anam

4 Mayıs 2014, Ankara